"Φωτεινές διακοπές" - έτσι οι Χριστιανοί αποκαλούν το Πάσχα. Είναι κεντρικό για τις χριστιανικές γιορτές. Αλλά πολλά από τα έθιμα που σχετίζονται με το Πάσχα σας κάνουν να σκεφτείτε το ειδωλολατρικό παρελθόν.
Το όνομα "Passover" προέρχεται από την εβραϊκή λέξη "Pesach" - "περνώντας από." Αυτό συνδέεται με ένα από τα επεισόδια του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης «Έξοδος»: Ο Θεός υπόσχεται στον Μωυσή «να περάσει από τη γη της Αιγύπτου» και να καταστρέψει όλους τους πρωτότοκους. Αυτή η τρομερή εκτέλεση δεν επηρέασε μόνο τα εβραϊκά σπίτια, τα οποία ήταν σημαδεμένα με το αίμα των αμνών. Μετά από αυτά τα γεγονότα, ο Φαραώ επιτρέπει στους Εβραίους να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο - η μακροχρόνια δουλεία, στην οποία ζούσαν οι επιλεγμένοι άνθρωποι, τελειώνει. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, οι Εβραίοι γιόρταζαν κάθε χρόνο το Πάσχα με την υποχρεωτική σφαγή ενός αρνιού (αρνιού).
Ο Πεσαχ γιορτάστηκε επίσης την εποχή της γήινης ζωής του Ιησού Χριστού. Ο Τελευταίος Δείπνος - το τελευταίο γεύμα του Σωτήρα με τους αποστόλους - ήταν ένα Πασχαλινό γεύμα. Ο τελευταίος δείπνος ακολούθησε μια σταύρωση, και την τρίτη ημέρα, μια ανάσταση. Έτσι, η γιορτή της Παλαιάς Διαθήκης ήταν γεμάτη με ένα νέο νόημα: αντί του θυσιαστικού αρνιού - η θυσία του Υιού του Θεού στον σταυρό, αντί της εξόδου από την αιγυπτιακή σκλαβιά - η έξοδος από την «δουλεία» της αμαρτίας.
Έτσι, το Πάσχα είναι μια γιορτή που βασίζεται στην Παλαιά Διαθήκη και είναι αφιερωμένη στην κεντρική εκδήλωση της Καινής Διαθήκης, και δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολατρική αργία.
Όμως όλοι οι λαοί που υιοθέτησαν τον Χριστιανισμό κάποτε ήταν ειδωλολατρικοί, και αυτό δεν πέρασε χωρίς ίχνος. Πολλές χριστιανικές γιορτές είναι «κατάφυτες» με έθιμα που προέρχονται από το ειδωλολατρικό παρελθόν, και το Πάσχα δεν αποτελεί εξαίρεση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αγγλικά και γερμανικά ονόματα των διακοπών δεν σχετίζονται με το εβραϊκό όνομα. Στα Αγγλικά, το Πάσχα ονομάζεται Πάσχα, στα Γερμανικά - Ostern. Και στις δύο γλώσσες, αυτό σχετίζεται με τη λέξη "Ανατολή". Αυτή η ρίζα πηγαίνει πίσω στο όνομα της θεάς Ιστάρ, η οποία σεβάστηκε σε διάφορες πολιτείες της Μεσοποταμίας, η λατρεία της διείσδυσε στην Αίγυπτο. Η λατρεία του Ιστάρ και του γιου της Ταμμούζ συσχετίστηκε με τη γονιμότητα. Οι διακοπές που αφιερώθηκαν σε αυτές τις θεότητες σηματοδότησαν την άφιξη της άνοιξης, την ανάσταση της φύσης, τον ήλιο μετά το χειμώνα.
Τα βραστά αυγά ήταν σημαντικά χαρακτηριστικά αυτής της γιορτής - στη μνήμη του αυγού στο οποίο κατέβηκε η θεά από το φεγγάρι. Το κουνέλι, ένα ζώο που αγαπούσε ιδιαίτερα ο Tammuz, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις τελετές.
Στη Ρωσία, φυσικά, ούτε ο Ιστάρ ούτε ο Ταμμούζ σεβάστηκαν, αλλά υπήρχαν διακοπές αφιερωμένες στην έναρξη της άνοιξης, και ένα αυγό έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στις τελετές του - σύμβολο της γέννησης μιας νέας ζωής.
Χρονολογικά, το φεστιβάλ συνέπεσε με το εβραϊκό και μετά το χριστιανικό Πάσχα. Ζώντας ανάμεσα στους ειδωλολάτρες, οι Εβραίοι μπορούσαν να δανειστούν κάποια έθιμα από αυτούς. Στη συνέχεια, εκπρόσωποι των ειδωλολατρικών λαών, αφού έχουν γίνει Χριστιανοί, θα μπορούσαν να διατηρήσουν τα ειδωλολατρικά έθιμα, δίνοντάς τους ένα νέο νόημα. Αυτό συνέβαινε όπου ήρθε νέα πίστη.
Η Εκκλησία δεν είχε αντίρρηση στα παλιά έθιμα αν ερμηνεύονταν εκ νέου με χριστιανικό πνεύμα. Συγκεκριμένα, το έθιμο της ζωγραφικής των αυγών για τους Χριστιανούς δεν συνδέεται πλέον με τον συμβολισμό της γονιμότητας, αλλά με τη διάσημη ιστορία της συνάντησης της Μαρίας Μαγδαληνής με τον Ρωμαίο αυτοκράτορα. Οι αντιρρήσεις προβλήθηκαν μόνο με άμεσες αναφορές στο παρελθόν, σε ειδωλολατρικές τελετουργικές ενέργειες. Για παράδειγμα, στη Ρωσία, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε τίποτα εναντίον βαμμένων αυγών - αφιερώθηκαν ακόμη και σε εκκλησίες την παραμονή του Πάσχα, αλλά καταδίκασαν την κυλιόμενη αυγή - ένα παγανιστικό παιχνίδι που σχετίζεται με τη λατρεία της Yarila. Ομοίως, στη Δύση, δεν είναι πλέον «ειδωλολατρικό» έθιμο να μαγειρεύουμε ένα κουνέλι για το Πάσχα.
Έτσι, το Πάσχα δεν μπορεί να θεωρηθεί ειδωλολατρική αργία, και ακόμη και τα προχριστιανικά έθιμα, σε συνδυασμό με το Πάσχα, έπαψαν να είναι ειδωλολατρικά στο σημασιολογικό τους περιεχόμενο.
