Το ψάρι γνωρίζει πολύ καλά την επικείμενη αλλαγή του καιρού. Επομένως, οι αλιείς, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτές τις αλλαγές.
Απαντά ξεκάθαρα στην ερώτηση: "Τι είδους καιρικές συνθήκες δαγκώνει καλύτερα το ψάρι;" - αδύνατο. Ο πολύ ζεστός ή πολύ κρύος καιρός μπορεί να είναι καταθλιπτικός για τα περισσότερα ψάρια.
Πριν από μια καταιγίδα, το δάγκωμα ορισμένων ειδών ψαριών επιδεινώνεται αισθητά, αλλά το δάγκωμα της πέστροφας βελτιώνεται πολύ καλά.
Όταν γίνεται πιο κρύο, ο κυπρίνος σπάζει καλύτερα, αλλά ο λούτσος, η πέρκα ή η πέρκα σχεδόν δεν αντιδρούν στις αλλαγές του καιρού σε αρνητική κατεύθυνση.
Ωστόσο, ο γενικά αποδεκτός κανόνας μπορεί να θεωρηθεί ως εξής: σε ζεστό, απόλυτα ήρεμο καιρό, με πλήρη ομαλή επιφάνεια νερού, η αλιεία θα είναι λιγότερο επιτυχής από ότι με λίγη βροχή, συννεφιά και μικρά κύματα στη λίμνη.
Ο άνεμος διαποτίζει το νερό με οξυγόνο και τα ψάρια δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς οξυγόνο. Αλλά με έναν ανατολικό ή βόρειο άνεμο, είναι αρκετά δύσκολο να βασιστεί κανείς στην επιτυχή αλιεία. Δεδομένου ότι στα ρωσικά γεωγραφικά πλάτη, ο βόρειος άνεμος φέρνει κρύο και τα ανατολικά, αντίθετα, καταθλιπτική θερμότητα για τα ψάρια.
Αλλά το οξυγόνο εισέρχεται στη δεξαμενή όχι μόνο από την ατμόσφαιρα. Εδώ η βλάστηση παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Στο σκοτάδι, τα υδρόβια φυτά απορροφούν οξυγόνο και, αντίθετα, το παράγουν. Επομένως, τις πρώτες πρωινές ώρες, εάν υπάρχουν πολλά φύκια στη δεξαμενή και απορροφούν οξυγόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, τα ψάρια αφήνουν ένα τέτοιο μέρος. Απομένουν μόνο σταυροί, που είναι λιγότερο ιδιότροποι στο οξυγόνο.
Από πολλές απόψεις, όλα εξαρτώνται από τη δεξαμενή στην οποία πραγματοποιείται η αλιεία. Κάθε ψαράς έχει τα δικά του σημάδια που σχετίζονται με την κατάσταση του περιβάλλοντος. Είναι πολύ μακρύ να αναγράφονται όλα τα σημάδια. Με την πάροδο του χρόνου, κάθε αρχάριος γίνεται έμπειρος ψαράς ο οποίος, με τη βοήθεια της παρατήρησης, μπορεί εύκολα να μαντέψει τη συμπεριφορά του ψαριού σε έναν δεδομένο καιρό.
