Οι ελληνικοί γάμοι, ειδικά στην ύπαιθρο, συνεχίζουν να γιορτάζονται σε αιώνες παράδοσης. Όπως πριν από πολλά χρόνια, όλα ξεκινούν πολύ πριν από τον ίδιο τον εορτασμό. Ζευγάρια, που επιλέγονται μεταξύ των συγγενών του γαμπρού, πηγαίνουν στους γονείς της νύφης για να συζητήσουν τη μελλοντική τελετή.
Ταιριάζουν και οι γονείς συνάπτουν μια προκαταρκτική συμφωνία, το κύριο ζήτημα της οποίας είναι η προίκα. Το κύρος των συζύγων εξαρτάται από τον τύπο και το μέγεθός του. Τα φτωχά ζευγάρια έχουν βρει εδώ και πολύ καιρό έναν τρόπο να ξεπεράσουν το ζήτημα της προίκα, και ακόμη και να προστατευθούν πλήρως από τα έξοδα γάμου. Αυτό έγινε με τη βοήθεια μιας πλασματικής απαγωγής της νύφης με τη συγκατάθεσή της. Ωστόσο, σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδέχεται να μην έχει συμβεί η επακόλουθη συμφιλίωση των γονέων.
Λοιπόν, το επόμενο βήμα μετά την ελληνική σύζευξη είναι ο γάμος, που πραγματοποιείται ένα χρόνο ή αρκετούς μήνες πριν από το γάμο, κυρίως στο σπίτι της νύφης. Οι γονείς αυτή τη στιγμή συνάπτουν συμβόλαιο γάμου και η εκκλησία γίνεται ο εγγυητής της δύναμης των μελλοντικών γαμήλιων δεσμών. Από τη στιγμή του αρραβώνα, ο γαμπρός έχει το δικαίωμα να επισκεφθεί τη νύφη του, αλλά δεν μπορεί να είναι μόνος μαζί της.
Ο ίδιος ο γάμος ξεκινά την Κυριακή πιο κοντά στην ημέρα του γάμου. Εκείνη την ημέρα, ένας νεαρός άνδρας στέλνει ή φέρνει δώρα στον αγαπημένο του και ανακοινώνει ότι ο γάμος θα πραγματοποιηθεί σε μια εβδομάδα. Οι νύφες της βόρειας Ελλάδας δίνουν στις νύφες χέννα, η οποία τη Δευτέρα βάφει τα μαλλιά τους σε ένα τελετουργικό τραγούδι.
Η Πέμπτη και η Παρασκευή είναι οι κύριες ημέρες των προετοιμασιών πριν από το γάμο. Αυτή τη στιγμή, οι συγγενείς της νύφης και του γαμπρού ψήνουν ψωμί στα σπίτια τους.
Ο τριήμερος κύκλος γάμου και γιορτή ξεκινά το Σάββατο. Εκείνη την ημέρα, παντού στην Ελλάδα, ο γαμπρός ξυρίζεται και η νύφη πλένεται στο μπάνιο. Την ημέρα του γάμου, το κορίτσι, νωρίς το πρωί, καθαρίζει το σπίτι του πατέρα της για τελευταία φορά, μετά την οποία φροντίζει το νυφικό. Οι αδελφές και οι φίλες βοηθούν σε αυτό, συλλέγοντας ασημένια νομίσματα για καλή τύχη, με τα οποία συγγενείς πλημμυρίζουν τη νύφη. Στη συνέχεια, φοράει το νυφικό που έστειλε ο γαμπρός την προηγούμενη μέρα και πήγε στη «γωνιά της νύφης», διακοσμημένη με χαλί και φυτά ανάλογα με την εποχή. Εδώ, η νύφη κατά τη διάρκεια της τελετής πρέπει να είναι σεμνή - ακίνητη και σιωπηλή.
Αυτή τη στιγμή, ο γαμπρός στέλνει τα παιδιά για να μάθουν αν η νύφη είναι έτοιμη, μετά την οποία η πομπή των καλεσμένων πηγαίνει στο σπίτι της, οι πόρτες της οποίας πιθανότατα θα κλείσουν μπροστά στους καλεσμένους. Οι φίλες θα απαιτήσουν λύτρα, θα τους κάνουν να τραγουδήσουν ή να χορέψουν. Έτσι, οι επισκέπτες δεν θα μπουν στο σπίτι.
Η νύφη, φεύγοντας, πρέπει να δείξει με κάθε δυνατό τρόπο ότι αντιτίθεται σε αυτό και ότι απομακρύνεται με βία. Μια πολύ σημαντική στιγμή σε έναν ελληνικό γάμο είναι η είσοδος της νύφης στο σπίτι του γαμπρού. Υπάρχουν πολλά σημάδια που σχετίζονται με αυτό. Ολόκληρη η διαδρομή από την αυλή προς την κορυφή της σκάλας αποτελείται από συμβολικά αντικείμενα.
Στο καινούργιο σπίτι, ο νεόνυμφος φιλά τα χέρια των γονέων του συζύγου της, που σφίγγουν χρυσά νομίσματα στα δόντια τους. Η κοπέλα θα πρέπει να πάρει αυτά τα νομίσματα με το στόμα της ως ένδειξη ότι στο εξής όλοι στο σπίτι θα λένε «λέξεις χρυσού» ο ένας στον άλλο. Ο κατάλογος προίκων ανακοινώνεται και υπογράφεται από τον ιερέα. Ο γαμπρός και οι μάρτυρες μεταξύ εκείνων που παρίστανται έβαλαν επίσης τις υπογραφές τους στο έγγραφο. Αυτό γίνεται σε περίπτωση που η νύφη πεθάνει πρόωρα, έτσι ώστε ο πατέρας της να μπορεί να ζητήσει πίσω την προίκα.
Την ημέρα του γάμου, μια μεγάλη γιορτή πραγματοποιείται στο σπίτι του γαμπρού. Δεν φωνάζουν «πικρά», γιατί οι Έλληνες νεόνυμφοι δεν φιλούν δημόσια.
