Ο πρόεδρος ενός δημοκρατικού κράτους είναι κατά κύριο λόγο δημόσιος υπάλληλος. Δηλαδή, ένα πρόσωπο που ενεργεί ως ειδικό αντικείμενο νομικών σχέσεων, το οποίο έχει εξουσίες και είναι εκπρόσωπος της εξουσίας. Κατά συνέπεια, αυτή η κατάσταση συνεπάγεται την εκτέλεση ειδικών καθηκόντων, καθώς και την επιβολή ορισμένων περιορισμών, για παράδειγμα, απαγόρευση αποδοχής δώρων.
Η δραστηριότητα του προέδρου ρυθμίζεται από τη νομοθεσία που υπάρχει στο κράτος, και συχνά οι νομοθετικές πράξεις αλληλοσυμπληρώνονται, ορίζοντας το καθεστώς του αρχηγού κράτους, το εύρος των εξουσιών, των καθηκόντων του, των απαγορεύσεων κ.λπ. δημόσιος υπάλληλος, είναι μια κατευθυντήρια γραμμή και παράδειγμα της συμπεριφοράς ενός δημοσίου υπαλλήλου για όλους.
Απαγορεύσεις δημοσίων υπαλλήλων
Ο αρχηγός του κράτους, σύμφωνα με τις κανονιστικές πράξεις και την αντικειμενική λογική, πρέπει να είναι ένα πρότυπο συμπεριφοράς, να είναι ακριβής απέναντι στον εαυτό του και τους υφισταμένους του, να αποφεύγει καταστάσεις και σχέσεις που είναι αμφίβολες ή δυσφημίζουν τη φήμη ενός αξιωματούχου, δεν πρέπει να επιτρέπουν ούτε την παραμικρή υπόδειξη διαφθοράς.
Οι καθιερωμένοι πάρα πολλοί περιορισμοί έχουν σχεδιαστεί για να αποτρέψουν μια σύγκρουση μεταξύ ιδιωτικών και κρατικών συμφερόντων, και επομένως απαγορεύεται κάθε είδους δώρα και αφιερώματα στον πρόεδρο, καθώς και σε όλους τους άλλους πολιτικούς. Ο νομοθέτης προχωρεί από τη λογική ότι ακόμη και η παραμικρή ενθάρρυνση μπορεί να είναι ένας λόγος για συζήτηση, η εμφάνιση μιας συνιστώσας διαφθοράς, και επίσης να γίνει η αρχή της δωροδοκίας και του προστατευτισμού.
Σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προστασία και αναγνώρισή τους - αυτή είναι η ουσία της επαγγελματικής δραστηριότητας του προέδρου.
Εξαιρέσεις
Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις σε αυτόν τον άκαμπτο κανόνα. Ειδικότερα, αυτό ισχύει για τα επίσημα δώρα.
Επίσημος είναι ένα δώρο που παρουσιάζεται εκ μέρους ξένου κράτους σε άλλο κράτος ή στον επικεφαλής, εκπρόσωπό του. Τέτοια δώρα δίνονται "σύμφωνα με το πρωτόκολλο", δηλαδή υπόκεινται σε μια συγκεκριμένη τελετή, υπόκεινται σε απογραφή και πίστωση στο ταμείο του δικαιούχου κράτους. Σε αυτήν την περίπτωση, ένας άλλος κανόνας μπαίνει στο παιχνίδι: τα δώρα γίνονται το κράτος και όχι η προσωπική ιδιοκτησία του αρχηγού του κράτους. Εάν ο πρόεδρος αποχωρήσει, το δώρο παραμένει στη διάθεση του κράτους.
Στην πράξη, υπάρχει μια ακόμη εξαίρεση, η οποία είναι σίγουρα αμφιλεγόμενη. Οι πρόεδροι των χωρών δέχονται δώρα που γίνονται για γενέθλια ή επετείους. Σύμφωνα με έναν άγραφο κανόνα, ο αρχηγός του κράτους μπορεί να δεχτεί ένα συμβολικό δώρο και ένα δώρο, το οποίο είναι αποκλειστικά αντικείμενο προσωπικής χρήσης, ενώ η τιμή του δεν πρέπει να είναι υπερβολικά υψηλή.
Συχνά, τέτοια δώρα συμφωνούνται προκαταρκτικά με τον αρχηγό του Προέδρου και είναι γνωστά εκ των προτέρων.
Για παράδειγμα, το τίγρη Amur που παρουσιάζεται στον Βλαντιμίρ Πούτιν θεωρείται συμβολικό δώρο.
