Η γιορτή, η οποία είναι σεβαστή από πολλούς ως θρησκευτικός Χριστιανός - Maslenitsa - έχει στην πραγματικότητα μια βαθιά ιερή έννοια για τους ειδωλολάτρες Σλάβους, οι οποίοι θεώρησαν τη Maslenitsa τις κύριες διακοπές προς τιμήν του θεού του ήλιου, καθώς και προς τιμήν της έναρξης ενός νέου καλοκαίρι. Η επιβολή του Χριστιανισμού στη Ρωσία έκανε προσαρμογές στις παραδόσεις του εορτασμού της Μασλενίτσας, αλλά δεν τις εξάλειψε.
Είναι αξιόπιστα γνωστό ότι η Μασλενίτσα είναι μια από τις πιο σημαντικές γιορτές των ειδωλολατρικών Σλάβων, αλλά σήμερα, μαζί με τις εκκλησίες, οι οπαδοί της Ορθόδοξης θρησκείας συμμετέχουν πρόθυμα σε εορτασμούς της Μασλενίτσας. Ένα άλλο όνομα για αυτές τις γιορτές ήταν η Κομοεδίτσα, αλλά τώρα δεν χρησιμοποιείται σχεδόν. Το γεγονός είναι ότι στις μέρες του παγανισμού, οι αρκούδες ονομάζονταν κώμα και η αρκούδα θα μπορούσε να συμβολίζει τον προστάτη άγιο των ζώων και της γονιμότητας, τον θεό Veles, επειδή ήταν αυτός που λατρευόταν από τους ειδωλολάτρες.
Οι τηγανίτες δεν ήταν επίσης μια κενή παράδοση - θεωρήθηκαν η προσωποποίηση του ανοιξιάτικου ήλιου και η πρώτη τηγανίτα δόθηκε είτε σε ζητιάνο είτε σε εκπαιδευμένη αρκούδα. Από εδώ προήλθε η παροιμία "Η πρώτη τηγανίτα είναι άμορφη". Δεν ήταν αποδεκτό να τρώτε τηγανίτες στο γιορτινό τραπέζι, γιατί ήταν πάντα χαρακτηριστικό μνημείου, όχι εορταστικό δείπνο.
Η Μασλενίτσα είναι, στην πραγματικότητα, το νέο έτος των Σλαβικών, επειδή οι Σλάβοι συνέχισαν να χρονολογούν χρόνια, και την ημέρα της εσωχρονικής ισημερίας, όταν γιορτάζονταν οι διακοπές, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος του ήλιου, και μαζί του το νέο έτος.
Χαρακτηριστικά ειδωλολατρικών τελετών
Η ιδιαιτερότητα των λαϊκών εορτασμών της Maslenitsa ήταν ότι κάθε τελετή, κάθε μέρα ήταν ένα σημάδι αγάπης για τους θεούς, οι άνθρωποι προσπάθησαν να προσελκύσουν το έλεος τους, να βάλουν μια λέξη για μια καλή συγκομιδή το νέο έτος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι έκαψαν ένα σκιάχτρο ή έκαναν άλλες θυσίες, αναφορές των οποίων διατηρούνται εν μέρει στους αρχαίους ρωσικούς θρύλους.
Εκτός από την ψυχαγωγία και τη γενική χαρά, η Maslenitsa είχε μια άλλη, κοινωνική σημασία. Τα βράδια και τα εορταστικά πάρτι, οι άνθρωποι υποστήριξαν την επικοινωνία των γειτόνων, συζήτησαν πολλά οικονομικά ζητήματα και έφεραν επίσης τους νέους. Οι γονείς θα μπορούσαν να αναζητήσουν μια νύφη για τον γιο τους, και οι νύφες θα μπορούσαν να βρουν έναν μελλοντικό σύζυγο και να προσπαθήσουν να τον ευχαριστήσουν. Στρογγυλοί χοροί, φιλικές συναντήσεις, γιορτές - όλα αυτά ήταν απλώς μια δικαιολογία για να γνωριστούν μεταξύ τους, επιπλέον, τέτοιες διακοπές βοήθησαν τους ανθρώπους να διαφοροποιήσουν τη δύσκολη ζωή τους.
Πίστευαν ότι η δέσμευση του Shrovetide ήταν για τη ζωή, έτσι οι νέοι θυσίασαν μπούκλες στις δυνάμεις της Γης κατά τη διάρκεια των εορτασμών, και οι οικοδέσποινες έκλεισαν «καλά πράγματα στο σπίτι», ώστε να μπορούσαν να έχουν αρκετά για τον εαυτό τους και την κόρη - πεθερά.
Η κατασκευή φωτιών στο Shrovetide είναι επίσης μια τελετουργική παράδοση, πιστεύεται ότι οι πρόγονοι ζεσταίνονται από τη φωτιά, παρεμπιπτόντως, είναι επίσης απαραίτητο να ζεσταθεί το λουτρό την Maundy Πέμπτη για να «πλύνει το πνεύμα».
Αλλά οι τελετουργίες της αδελφοποίησης αίματος στο Shrovetide δεν έγιναν δεκτές, αυτή η τελετή θεωρήθηκε σοβαρή και για τη γεωργία, χάρη στη γονιμότητα της οποίας γιορτάστηκε ο Shrovetide, που δεν είχε καμία σχέση.
Ένωση με την Εκκλησία
Η διατήρηση ειδωλολατρικών διακοπών στην παράδοση της εκκλησίας είναι σίγουρα ένας συμβιβασμός. Ο χριστιανισμός, εμφυτευμένος με βία, συναντήθηκε με μια ισχυρή απόρριψη, στερώντας από τους ανθρώπους τις αγαπημένες τους διακοπές και την πεποίθηση ότι τα τελετουργικά θα έφεραν ευημερία ήταν παρόμοια με μια σκόπιμη οργάνωση μιας ταραχής. Φυσικά, με την πάροδο του χρόνου, η εκκλησία εξάλειψε πολλές παραδόσεις, τα τελετουργικά ξεχάστηκαν, χάθηκε ένα σημαντικό στρώμα σλαβικής κουλτούρας.
Ωστόσο, οι παραδόσεις της Maslenitsa είναι βαθιά ριζωμένες στο μυαλό του ρωσικού λαού που μέχρι σήμερα είναι μια ειδική γιορτή, ένα από τα πιο αστεία γεγονότα της χρονιάς.
