Στη χριστιανική παράδοση, είναι συνηθισμένο να καλούν τα παιδιά με αυτά τα ονόματα που βρίσκονται στους Ορθόδοξους αγίους. Δηλαδή, το παιδί έχει το όνομα ενός αγίου ο οποίος, αφού λάβει ιερό βάπτισμα, γίνεται ο ουράνιος προστάτης ενός νέου μέλους της Εκκλησίας του Χριστού.
Το όνομα Lydia είναι αρκετά δημοφιλές όχι μόνο μεταξύ του ρωσικού λαού, αλλά και σε άλλες ανατολικές χώρες που ισχυρίζονται ότι είναι χριστιανισμός. Οι γυναίκες με αυτό το όνομα έχουν τον δικό τους προστάτη. Στο Ορθόδοξο ημερολόγιο υπάρχει μόνο ένας άγιος που ονομάζεται με αυτό το όνομα. Αυτός είναι ο μάρτυρας Λύδια, που έζησε τον δεύτερο αιώνα - τη στιγμή της δίωξης των Χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Η ανάμνηση του ιερού μάρτυρα γιορτάζεται την άνοιξη: δύο ημέρες πριν από τη μεγάλη δώδεκα γιορτή του Ευαγγελισμού της Αγίας Θεοτόκου, δηλαδή στις 5 Απριλίου. Έτσι, οι Λυδίες γιορτάζουν το όνομά τους την ημέρα αυτή.
Από τη ζωή του ιερού μάρτυρα είναι γνωστό ότι υπέφερε για την εξομολόγηση του Χριστιανισμού μαζί με τον ευσεβή σύζυγό της Φίλητο, ο οποίος επίσης καταμετρήθηκε μεταξύ των αγίων. Η σύζυγος της Λυδίας ήταν ένας από τους Ρωμαίους αξιωματούχους κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ισχυρού κράτους του αυτοκράτορα Αδριανού. Παρά το γεγονός ότι ο Αντριάν ήταν άξιος κυβερνήτης του κράτους, η στάση του απέναντι στον Χριστιανισμό και η αδιάλειπτη στάση του απέναντι στην απόρριψη πολλών ειδωλολατρικών θεών είχε ως αποτέλεσμα ένα άλλο κύμα δίωξης.
Από περίπου το 117 έως το 138 μ. Χ. ο Φίλητος και η σύζυγός του Λύδια υπέφεραν για την αποδοχή του αποστολικού μηνύματος και της πίστης τους. Το ζευγάρι ξυλοκοπήθηκε με χαλύβδινες ράβδους και στη συνέχεια ρίχτηκε σε ένα καζάνι με βραστό λάδι. Στις μέρες της αρχαίας Ρώμης, ένας τέτοιος βασανισμός ήταν ιδιαίτερα κοινός. Αλλά ο Κύριος συντήρησε τον δίκαιο του με τέτοιο τρόπο ώστε το βραστό λάδι να μην βλάπτει τους μάρτυρες. Σκεπτόμενος το επόμενο επερχόμενο μαρτύριο, η Λύδια και ο σύζυγός της προσευχήθηκαν στον Θεό για ένα ειρηνικό τέλος και ενίσχυση στην πίστη. Ο Κύριος δέχτηκε τις προσευχές των αγίων και τερμάτισαν τη γήινη ζωή τους χωρίς να περιμένουν τον επακόλουθο βίαιο φόνο.
