Την 1η Μαΐου 1886, εργάτες στην αμερικανική πόλη του Σικάγου διαμαρτυρήθηκαν για τις υπάρχουσες συνθήκες εργασίας. Οι άνθρωποι ζήτησαν να μειωθεί η εργάσιμη ημέρα σε 8 ώρες. Η διαδήλωση τελείωσε με βίαιες συγκρούσεις με την επιβολή του νόμου και την εκτέλεση τεσσάρων αθώων συμμετεχόντων.
Τρία χρόνια αργότερα, το Παρίσι του Κογκρέσου της Δεύτερης Διεθνούς πρότεινε να διαιωνίσει αυτά τα τραγικά γεγονότα στην παγκόσμια ιστορία. Τον Ιούνιο του 1889, η 1η Μαΐου έλαβε το καθεστώς της Διεθνούς Ημέρας Αλληλεγγύης των Εργαζομένων. Προτάθηκε να το γιορτάσει με τη διεξαγωγή διαδηλώσεων με την πρόοδο των κοινωνικών απαιτήσεων. Οι πρώτες διαδηλώσεις αφιερωμένες στην Ημέρα της Αλληλεγγύης των Εργαζομένων πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Ισπανία και άλλες χώρες. Η βασική απαίτηση των συμμετεχόντων ήταν, όπως πριν, η εισαγωγή μιας 8-ωρης εργάσιμης ημέρας στην παραγωγή.
Λίγο αργότερα, οι γιορτές την 1η Μαΐου άρχισαν να γίνονται στη Ρωσία. Τα πρώτα χρόνια έλαβαν χώρα κυρίως με τη μορφή "Mayevoks". Εκείνη την ημέρα, όλοι βγήκαν έξω από την πόλη για πικνίκ, τα οποία, εκτός από την ψυχαγωγία, ήταν επίσης πολιτικού χαρακτήρα. Από τις αρχές του 1900, οι εργάτες άρχισαν να διοργανώνουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις στους κεντρικούς δρόμους και τις πλατείες. Και το 1918, η πρώτη ημέρα του Μαΐου έλαβε το καθεστώς της επίσημης και έγινε γνωστή ως Ημέρα της Διεθνούς. Διαδηλώσεις και πομπές άρχισαν να διοργανώνονται κάθε χρόνο και πιο μαζικά: χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε αυτές. Μαζί με τις πομπές των εργαζομένων που επιδεικνύουν επιτυχία στην παραγωγή, πραγματοποιήθηκαν στρατιωτικές παρελάσεις στους δρόμους των πόλεων. Οι δημιουργικές ομάδες έπαιξαν ενεργά.
Μετά από άλλα 10 χρόνια, το 1928, οι διακοπές επέκτειναν το χρονικό της πλαίσιο. Η χώρα έχει ήδη γιορτάσει 2 Διεθνείς Ημέρες - 1 και 2 Μαΐου. Και οι δύο μέρες ήταν αργίες: στην πρώτη, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις, συναυλίες, πομπές και διαδηλώσεις, τη δεύτερη, συνήθως βγήκαν στην ύπαιθρο και πήγαιναν να επισκεφθούν.
Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, η Ημέρα του Μαΐου δεν εορτάστηκε, αλλά στα μεταπολεμικά χρόνια η παράδοση της διεξαγωγής συναντήσεων και πομπών αναβίωσε. Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν με συνθήματα που διακηρύχθηκαν από το βήμα από πολιτικούς, βετεράνους και ηγέτες της παραγωγής. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι πομπές και οι παρελάσεις των εργαζομένων άρχισαν να μεταδίδονται στην τηλεόραση. Το 1970, η γιορτή άλλαξε το όνομά της σε Διεθνή Ημέρα Εργαζομένων. Αυτό εξέφρασε ένα διαφορετικό σημασιολογικό φορτίο, το οποίο τώρα επενδύθηκε στον εορτασμό.
Με την αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος στη Ρωσία, η Ημέρα του Μαΐου έχασε τον ιδεολογικό της χαρακτήρα, και το 1992 οι αρχές μετονόμασαν την 1η Μαΐου "Διακοπές της Άνοιξης και της Εργασίας". Το 2001, η 2η Μαΐου έπαψε να είναι μια άδεια. Η παράδοση της διεξαγωγής συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων την 1η Μαΐου έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου: στη Ρωσία, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, στην Αφρική και την Αμερική.
