Η επιλογή μανιταριών ή "ήσυχου κυνηγιού" είναι ένα πολύ ευχάριστο και ευχάριστο χόμπι, εάν είστε οπλισμένοι με επαρκείς γνώσεις, διαφορετικά κινδυνεύετε να μετατρέψετε έναν κυνηγό σε θύμα. Πώς να μην κάνετε λάθος και να αναγνωρίσετε ένα δηλητηριώδες μανιτάρι;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους άπειρους συλλέκτες μανιταριών δεν είναι όλα τα γνωστά αγαρικά μύγας και τα toststools, τα οποία μοιάζουν εξωτερικά με βρώσιμα δηλητηριώδη μανιτάρια. Το άσπρο μανιτάρι που είναι πιο επιθυμητό για τα μανιτάρια έχει πολλά αντίστοιχα ανάμεσα στα δηλητηριώδη. Το μανιτάρι χοληδόχου είναι εξωτερικά σχεδόν διακριτό από το λευκό, και ακόμη και ένας έμπειρος συλλέκτης μανιταριών μπορεί να κάνει λάθος. Δώστε προσοχή στην κάτω επιφάνεια του καπακιού του μανιταριού: στο δηλητηριώδες είναι ροζ και στο κόψιμο, ένα κομμάτι του πώματος γίνεται γρήγορα κόκκινο. Δεν είναι τίποτα το σατανικό μανιτάρι να έχει τόσο δυσοίωνο όνομα. Το πόδι του είναι πολύ παχύτερο από εκείνο του μπολέτου, το πάνω μέρος του ποδιού είναι ροζ. Κόψτε τη σάρκα ενός τέτοιου μανιταριού, και αν γίνει γρήγορα κόκκινο και μετά γίνει μπλε, πετάξτε το αμέσως! Το σατανικό μανιτάρι είναι ένα από τα πιο δηλητηριώδη.
Παραδόξως, μπορείτε ακόμη και να δηλητηριαστείτε με καλά, βρώσιμα μανιτάρια. Δεν πρέπει να διαλέξετε παλιά, κατάφυτα μανιτάρια. Δηλητηριώδεις ουσίες συσσωρεύονται σε αυτά, και ακόμη και boletus, porcini μανιτάρια, boletus μανιτάρια μπορεί να προκαλέσει σοβαρή δηλητηρίαση.
Είναι αρκετά δύσκολο να διακρίνουμε τα καλά από τα δηλητηριώδη μανιτάρια ακόμη και για έμπειρους συλλέκτες μανιταριών. Έτσι, στο τέλος του καλοκαιριού, τα μανιτάρια εμφανίζονται μαζικά και ταυτόχρονα στο δάσος μπορείτε να βρείτε τα αντίστοιχα - δηλητηριώδη μανιτάρια θείου-κίτρινου και καφέ-κόκκινου. Θα πρέπει να ειδοποιείτε από τα κοκκινωπά ή γαλακτώδη λευκά πιάτα, την παχιά βάση του μανιταριού. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των βρώσιμων μανιταριών. Τα βρώσιμα μανιτάρια φθινοπώρου έχουν καπάκι μελιού με ζυγαριά, υπάρχει μια λευκή μεμβράνη, σκοπός της οποίας είναι να δέσει το στέλεχος του μανιταριού στην άκρη του καπακιού. Τα καφέ-κόκκινα μανιτάρια διακρίνονται από μια δυσάρεστη, πικάντικη μυρωδιά και γεύση και το δηλητήριο που περιέχουν επηρεάζει τη γαστρεντερική οδό.
Τα μανιτάρια όπως τα ράμματα και τα ηθικά είναι επίσης δηλητηριώδη. Το δηλητήριο που περιέχεται σε αυτά δεν καταστρέφεται με βρασμό και προκαλεί οξεία δηλητηρίαση, ειδικά στα παιδιά.
Υπάρχουν πολλά μανιτάρια που δεν πρέπει να τρώγονται ωμά. Αυτά είναι τα λεγόμενα γαλατάκια, ή τα μανιτάρια γάλακτος, τα αγαπημένα μας μανιτάρια, το volushki. Στη Δυτική Ευρώπη, θεωρούνται δηλητηριώδη και δεν τρώγονται. Μπορείτε να κάνετε αυτά τα μανιτάρια βρώσιμα με παρατεταμένη εμβάπτιση ή βρασμό. Τα μανιτάρια πρέπει να εμποτιστούν για αρκετές ημέρες. Ο ζωμός πρέπει να στραγγιστεί και τα μανιτάρια τηγανίζονται. Υπάρχουν περίπου 50 τύποι μανιταριών που, εάν μαγειρεύονται ή καταναλώνονται ανεπαρκώς, προκαλούν οξεία δηλητηρίαση. Το πιο δυσάρεστο, ορισμένοι τύποι μανιταριών είναι εντελώς ασύμβατοι με το αλκοόλ, γεγονός που επιδεινώνει τα συμπτώματα της δηλητηρίασης.
Η εξαιρετική προσοχή και ακρίβεια κατά τη διάρκεια ενός «ήσυχου κυνηγιού» θα σας επιτρέψει να αναγνωρίσετε εγκαίρως ένα δηλητηριώδες μανιτάρι και να προστατευτείτε από τον κίνδυνο. Θυμηθείτε ότι τα μανιτάρια μεγαλώνουν πάντα στο ίδιο μέρος, οπότε αν δεν καταστρέψετε το μυκήλιο, τον επόμενο χρόνο θα βρείτε τα ίδια βρώσιμα μανιτάρια κάτω από τον πολυπόθητο θάμνο με τα προηγούμενα χρόνια.
